Kitesurfing jest dyscypliną sportową, która zyskuje sobie coraz większą popularność, również w Polsce. Ślizganie się po powierzchni wody na desce sterowanej siłą wiatru napędzającego latawiec, którym w dodatku można sterować to wyjątkowe przeżycie. Sport ten można uprawiać nad polskim morzem i tam też można się go nauczyć. Wymaga również specjalistycznego sprzętu i profesjonalnego instruktora.
Kitesurfing – na czym polega?
Kitesurfing należy do grupy sportów ekstremalnych. Myli się go często z windsurfingiem, ale jego technika wyraźnie różni się sposobem posługiwania się deską. Najprościej opisując zasady, kitesurfing polega na ślizganiu się po wodzie przy pomocy latawca, w miejsce żagla. Uprawia się go zarówno na rzece, morzu czy oceanie. Wersja zimowa tej dyscypliny nosi nazwę snowkiting a wersja lądowa to landkiting.
Kitesurfingowiec steruje deską przy pomocy drążka zwanego barem, przymocowanego linkami do kite’a – latawca, deska posiada footstrapy, czyli w miarę wygodne mocowania, które unieruchamiają stopy.
Nauka kitesurfingu
Kitesurfingu można uczyć się w Polsce na Mierzei Helskiej lub Zatoce Puckiej, gdzie łatwo znaleźć naprawdę sprzyjające warunki. Mnóstwo miłośników tego sportu wybiera Egipt, Brazylię czy Wietnam. Naukę kitesurfingu warto zacząć od wyboru najlepszego dla siebie kursu, indywidualnego lub grupowego. Od tego zależeć będzie koszt kursu, ale też od wielu innych czynników. Pojedyncze zajęcia trwają ok. dwie godziny, a dwutygodniowy kurs może kosztować od 800 zł do kilku tysięcy.
Kitesurfing nie jest sportem łatwym. Wymaga dobrej kondycji, koordynacji, odwagi i sporej ilości wiedzy, którą należy sobie przyswoić. Jeżeli wszystkie warunki zostają spełnione po kilku-kilkunastu godzinach szkolenia można tę umiejętność opanować. Inną sprawą jest perfekcja, pewność i pełne opanowanie techniki w każdych warunkach. Dlatego najlepiej przygotować się na pełne dwa tygodnie szkolenia, które zaczyna się od teorii wyjaśniającej kwestie związane z nauką pływania, zasadami bezpieczeństwa oraz wszelkimi zagrożeniami czekającymi na śmiałka. Po zakończeniu części teoretycznej praktykę rozpoczyna się od prób w możliwie najbardziej dogodnym akwenie. Woda powinna być płytka, z piaszczystym dnem bez pływających przeszkód.
